Met een twist

Hoi, ik ben Nicky.
Ik ben zestien jaar oud en zit in de vijfde klas van ’t vwo. Ik ben van mening dat ik, en met mij ieder ander persoon op de aardbol, alles zou kunnen als ik me ervoor inzette – maar dat doe ik niet zo vaak. Ik ben slim, maar lui. Ik hou van leren, maar niet als het moet. Ik vind Frans een prachtige taal, maar zo moeilijk, en ik heb een hékel aan de lerares Frans. Ik spijbel nooit, ik dreig alleen te spijbelen en veroorzaak drama en dan regelen mijn ouders iets voor me – of ik moet toch gaan. Ik ben sarcastisch, gedeeltelijk omdat ik het leuk vind, gedeeltelijk omdat ik het gevoel heb dat ik een andere soort humor niet bij me past, dat ik het niet goed ten uitvoer zou brengen. Ik heb een hekel aan domme mensen en daar heb ik weer een hekel aan. Ik roddel over mensen en vind dat aan de ene kant normaal, terwijl ik aan de andere kant liever iedereen zou willen respecteren om hun keuzes. Ik wil graag mensen gelukkig zien, en probeer ze daarom te helpen met hun problemen, maar ik kan mezelf ook goed voelen als ik een persoon heel ‘mislukt’ zie zijn. Ik heb soms een hekel aan mezelf, en soms vind ik mezelf wel aardig. Ik ben negatief, maar wil liever positief zijn.
Ik wil naar een universiteit, omdat ik het kan, maar ik heb nog geen idee wat ik precies wil studeren – iets met cultuur en/of communicatie, maar meer weet ik niet.
Ik houd van lezen – chicklit en intellectuele dingen – en van misdaadseries. Ik blijf vaak hangen bij documentaires en heb een stiekeme passie voor fastasy-achtige dingen; boeken, series, films, rollenspellen op fora – alhoewel ik dat laatste al heel lang niet meer gedaan heb en ik ook niet de ballen heb om erin mee te spelen, maar ik lees ze wel graag. Ik ben geïnteresseerd in psychologie maar vind sommige aspecten echt onzin. Ik vind het niet leuk als spellingcontroles me verbeteren. Mijn handschrift is slordig, maar het past bij me en ik vind het er leuk uitzien. Ik geloof dat alles wat je nodig hebt, liefde is, maar ik ben er niet zo goed in het te vinden. Ik hou van oude muziek en jazzy zangeressen. Ik vind het eng om met vreemde mensen te bellen. Ik zou heel graag toneel spelen, maar durf het niet, net zoals veel meer dingen. Ik ben in mijn vijf middelbare schooljaren erg veranderd – van vervelend zeurderig, verlegen en raar kind naar tsja – een betere, zelfverzekerdere versie daarvan. Maar ik ben nog niet klaar met veranderen. Ik heb vaak ruzies met mijn broertje en kan niet echt veel van hem hebben, en dat vind ik vervelend. Mijn vader heeft een hartziekte gehad en heeft daarvoor heel lang en heel vaak in het ziekenhuis moeten liggen. Ik ben gepest op de basisschool, maar ben er niet zeker van of dat erg is of niet – sowieso ben ik er niet zo zeker van of ik overdrijf of juist in m’n recht sta. Ik ben een typische teenager, met een twist.

Hoi, ik ben Nicky. Ik beoordeel mensen op hun uiterlijk en bezittingen, maar heb er een hekel aan en zou veel liever op innerlijk beoordelen.

Wie ben jij?

Oh hai

Ik voel me té schuldig (omg ik probeer dit te schrijven met de pokkie kwijt-reclame op de achtergrond, wat een KUTreclame! Jezus mens, het is maar een mobieltje) dat ik zo lang niet geblogd heb, maar niet schuldig genoemd om echt tijd te besteden aan een mooi artikeltje dus hiereen internet-find: People of Walmart. Oh, amerika...

Even een preview:

(Gevonden via Suzanne's twitter. zo leer je nog eens wat)

Binnenkort trouwens een artikeltje over natuurlijke gezichtsverzorging, zoals beloofd.

x